Νωχελική η εβδομάδα που τρέχουμε σε ότι αφορά στις κινηματογραφικές αίθουσες. Οι ταινίες που προβάλλονται είναι κατά βάση οι οσκαρικές. Είναι φυσιολογικό να προωθούνται οι ταινίες αυτές. Το επίπεδο ούτως ή άλλως είναι χαμηλό και τα χρήματα που ξοδεύουν οι πολίτες για ταινίες λίγα.
Οπότε μιας και ασχοληθήκαμε με τη σειρά του Netflix Mindhunter, θα σας πούμε τι ακριβώς παίζει.
Ο πρωταγωνιστής μας Holden Ford (Jonathan Groff) είναι ένας φιλόδοξος πράκτορας που βάζει ως στόχο του να μπει όσο το δυνατόν περισσότερο στην ψυχολογία των εγκληματιών με σκοπό να τους καταλάβει.
Ο Bill Tench (Holt McCallany) είναι ο δεύτερος από τους τρεις πράκτορες της ομάδας, ο οποίος ακολουθεί τον Holden χωρίς να συμφωνεί πολλές φορές με τις επιλογές και τις τακτικές του.
Η ομάδα κλείνει με τη Wendy Carr (Anna Torv), η οποία έχοντας εξωτερική οπτική των πραγμάτων, μιας και δε βρίσκεται στις συνεντεύξεις των serial killers αυτοπροσώπως, ακούει τις ηχογραφήσεις των συνεντεύξεων και εντοπίζει ψεγάδια και στοιχεία στην ανάλυση των προφίλ.
Η υπόθεση λοιπόν έχει ως εξής· στα τέλη της δεκαετίας του ’70, το FBI αποφασίζει να φτιάξει μία ομάδα που να ειδικεύεται στην δημιουργία ψυχολογικών προφίλ για εγκληματίες που διαπράττουν βίαια εγκλήματα παίρνοντας συνεντεύξεις από εγκληματίες που βρίσκονται στη φυλακή.
Υπάρχουν δύο με τρεις υποθέσεις που απασχολούν τους πρωταγωνιστές μας αλλά καμία υπόθεση δε διαρκεί πάνω από τρία επεισόδια. Αντ’ αυτού εστιάζει στη δημιουργία της ομάδας, στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα μέλη της για να βρουν μια αρμονική συνεργασία αλλά και το πώς η επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο με ψυχοπαθείς δολοφόνους μπορεί να επηρεάσει κάποιον στην καθημερινότητά του.
Πολύ συχνά πλέον δημιουργούνται τηλεοπτικές παραγωγές βασισμένες σε αληθινά γεγονότα, που αποτυπώνονται με τόσο αριστουργηματικό τρόπο έτσι ώστε μας κάνουν να απορούμε, να ψάχνουμε και να εθιζόμαστε μαζί τους.
Αυτό συμβαίνει και στο “Mindhunter”, καθώς παρόλο που βλέπεις να παρουσιάζονται στα μάτια σου άνθρωποι που έχουν διαπράξει τόσο φρικαλέα και αποτρόπαια εγκλήματα, έχεις την ανάγκη να πατήσεις pause στη μέση του επεισοδίου και να ανακαλύψεις περαιτέρω στοιχεία γι’ αυτό το έγκλημα και γι’ αυτόν τον άνθρωπο.
Η σειρά δεν περιέχει ίχνος αίματος. Γεγονός αρκετά περίεργο για μια αστυνομική. Είναι όμως τόσο παραστατικές οι συνεντεύξεις με τους δράστες, που μαζί με τους διαλόγους και όλη τη θεωρία των εγκλημάτων τους, νιώθεις ότι βλέπεις τα πάντα.
Η σειρά ανανεώθηκε ήδη και για δεύτερη σεζόν, γεγονός που οφείλεται αδιαμφισβήτητα και στον εθισμό που προκάλεσε στους τηλεθεατές. Ίσως στην επόμενη σεζόν να έχουμε την ευκαιρία να δούμε πολλά περισσότερα και από την παράλληλη ιστορία που εξελίσσεται σε μικρά κομμάτια στις αρχές του κάθε επεισοδίου και να γνωρίσουμε καλύτερα ακόμα έναν κύριο που όλη η Αμερική γνώριζε στα 70s. Όσοι έχουν δει ήδη τη σειρά ξέρουν για ποιο πράγμα μιλάω, οι υπόλοιποι καλό θα είναι να μάθουν και να μη χάσουν άλλο χρόνο!
Οπότε μιας και ασχοληθήκαμε με τη σειρά του Netflix Mindhunter, θα σας πούμε τι ακριβώς παίζει.
Ο πρωταγωνιστής μας Holden Ford (Jonathan Groff) είναι ένας φιλόδοξος πράκτορας που βάζει ως στόχο του να μπει όσο το δυνατόν περισσότερο στην ψυχολογία των εγκληματιών με σκοπό να τους καταλάβει.
Ο Bill Tench (Holt McCallany) είναι ο δεύτερος από τους τρεις πράκτορες της ομάδας, ο οποίος ακολουθεί τον Holden χωρίς να συμφωνεί πολλές φορές με τις επιλογές και τις τακτικές του.
Η ομάδα κλείνει με τη Wendy Carr (Anna Torv), η οποία έχοντας εξωτερική οπτική των πραγμάτων, μιας και δε βρίσκεται στις συνεντεύξεις των serial killers αυτοπροσώπως, ακούει τις ηχογραφήσεις των συνεντεύξεων και εντοπίζει ψεγάδια και στοιχεία στην ανάλυση των προφίλ.
Η υπόθεση λοιπόν έχει ως εξής· στα τέλη της δεκαετίας του ’70, το FBI αποφασίζει να φτιάξει μία ομάδα που να ειδικεύεται στην δημιουργία ψυχολογικών προφίλ για εγκληματίες που διαπράττουν βίαια εγκλήματα παίρνοντας συνεντεύξεις από εγκληματίες που βρίσκονται στη φυλακή.
Υπάρχουν δύο με τρεις υποθέσεις που απασχολούν τους πρωταγωνιστές μας αλλά καμία υπόθεση δε διαρκεί πάνω από τρία επεισόδια. Αντ’ αυτού εστιάζει στη δημιουργία της ομάδας, στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα μέλη της για να βρουν μια αρμονική συνεργασία αλλά και το πώς η επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο με ψυχοπαθείς δολοφόνους μπορεί να επηρεάσει κάποιον στην καθημερινότητά του.
Πολύ συχνά πλέον δημιουργούνται τηλεοπτικές παραγωγές βασισμένες σε αληθινά γεγονότα, που αποτυπώνονται με τόσο αριστουργηματικό τρόπο έτσι ώστε μας κάνουν να απορούμε, να ψάχνουμε και να εθιζόμαστε μαζί τους.
Αυτό συμβαίνει και στο “Mindhunter”, καθώς παρόλο που βλέπεις να παρουσιάζονται στα μάτια σου άνθρωποι που έχουν διαπράξει τόσο φρικαλέα και αποτρόπαια εγκλήματα, έχεις την ανάγκη να πατήσεις pause στη μέση του επεισοδίου και να ανακαλύψεις περαιτέρω στοιχεία γι’ αυτό το έγκλημα και γι’ αυτόν τον άνθρωπο.
Η σειρά δεν περιέχει ίχνος αίματος. Γεγονός αρκετά περίεργο για μια αστυνομική. Είναι όμως τόσο παραστατικές οι συνεντεύξεις με τους δράστες, που μαζί με τους διαλόγους και όλη τη θεωρία των εγκλημάτων τους, νιώθεις ότι βλέπεις τα πάντα.
Η σειρά ανανεώθηκε ήδη και για δεύτερη σεζόν, γεγονός που οφείλεται αδιαμφισβήτητα και στον εθισμό που προκάλεσε στους τηλεθεατές. Ίσως στην επόμενη σεζόν να έχουμε την ευκαιρία να δούμε πολλά περισσότερα και από την παράλληλη ιστορία που εξελίσσεται σε μικρά κομμάτια στις αρχές του κάθε επεισοδίου και να γνωρίσουμε καλύτερα ακόμα έναν κύριο που όλη η Αμερική γνώριζε στα 70s. Όσοι έχουν δει ήδη τη σειρά ξέρουν για ποιο πράγμα μιλάω, οι υπόλοιποι καλό θα είναι να μάθουν και να μη χάσουν άλλο χρόνο!
Comment without Hesitation!